Milli Eğitim’in “e-okul” uygulaması ile karne heyecanı sona erdi.
“e-okul” öncesi öğretmenler, not defteri tutardı. Dönem içinde yapılan yazılı ve sözlü sınav sonuçları bu not defterine yazılır. Dönem sonunda da notlar, listeler halinde okul idaresine verilir, oradan da karnelere geçerdi. Yazılı ve sözlü notlarını öğrenciler bilse de okula gitmeyen, çocuğun aldığı notları bir kenara yazmayan veliler, çocukların; yazılı ve sözlü notlarını bilmezlerdi.
Yazılıdan iki alan öğrenci, anne ve babasına beş aldığını söyler, karne gününe kadar bu oyununu sürdürürdü. Anne ve babasını kandıran öğrenci, büyük anne ve büyük babasını kandırmaz mı? Haylaz öğrenciler; kendisinden başlamak üzere çevresinde ne kadar insan varsa her birini yanıltır, karne gününe kadar gününü gün ederdi.
Ya şimdi? “e-okul” geldi. Notlar internete girdi. Yalan söyleyemez. Kimseyi kandıramazsınız. Yaz, TC kimlik numaranı bütün bilgiler ekranda. Bugün çocuğunuz yazılı mı oldu? Üç gün sonra çocuğunuzun aldığı notu bilgisayar ekranında görebilirsiniz. Okula gitmeye, idareci ve öğretmen ile görüşmeye gerek yok. Tıkla “e-okulu” çocuk ile ilgili tüm bilgiler karşınızda. Ne çocuk sizi kandırabilir, ne arkadaşları sizi yanıltabilir. Kötü mü oldu? Hayır. Çocuğun tüm bilgileri tüm çıplaklığı ve tüm ayrıntısı ile internette.
Peki!… Yazılı notu biliniyor, sözlü notu biliniyorsa karne heyecanı olur mu? Olmaz. Anne notları biliyor: Baba notları biliyor. Öğrenci notları biliyorsa karne heyecanı ortadan kalkar. Notları evden takip eden anneye hangi öğrenci “Anne ben takdir aldım” “Anne ben teşekkür aldım.” diyebilir? Notlar önceden biliniyorsa heyecan olur mu?
Tüm değerlerimizi yok eden teknoloji şimdide karne heyecanımızı yok etti. Takdir ve teşekkür belgesini ellerinde sallayan çocuklar, neşe içinde evlerine koşmayacak. Çocuklar, babalarından harçlık alamayacak. Anneler, pasta ve börek yapmayacak. Büyük baba torununa bir öpücük konduramayacak. Çünkü notları hepimiz biliyoruz. İşte bilgisayar. İşte “e-okul”. Aç bilgisayarı, gir “e-okula” tüm notlar karşında.
Sözün özü bir değerimizi daha kaybettik. Teknoloji bir duygumuzu daha yok etti. Öğrencinin, öğretmeninden karne alması sırasındaki duygu tarihe gömüldü. Ya öğrenciler arasındaki şakalaşma, çocukların şamatası, yollarda atılan naralar, evde bağıra basılan çocuk sahnesi? Hepsi “e-okul” ile birlikte kayboldu. Ve biz bir kere daha teknolojiye yenildik.
Karne aldığımız bugün; iki ile beş, 45 ile 100 arasında hiçbir fark yok. 2’de geçiyor 5’de geçiyor. Karnenizde bir olan dersiniz yoksa öğrenci, olarak siz yaşadınız, ama anne ve babadan başlamak üzere kardeşler, anne ve baba tarafından büyükler ve hatta komşular kaybetti. Oyuncakçılar, pastahaneler, lokantalar, giyim mağazaları hep kaybetti. Karne üzerinde not değiştirmek, çamaşır suyu, fotokopi ile montaj sona erdi. Sahte karne yapmak. Anne babayı kandırmak bitti.
Şimdi e-okul var. Ne çocuklar, komşulara hava atacak, ne biz. Ne büyüklerimizi ziyaret edeceğiz. Ne küçükler bize gelip karnelerini gösterecek. e-okulla birlikte karne heyecanı sona erdi.
Yaşasın “e-okul”.
