Zor iş,
Tayyip Beyin yerinde olmak, Tayyip Bey gibi Başbakan olmak zor iş,
Etrafınızda her şeyinize, hatalarınıza bile evet diyen, yanlışlarınıza bile alkış tutan ve doğruları görmenizi engelleyen bu kadar insana rağmen bunca işi başarmak zor iş.
Her şeyin sizden gelip, size gittiğine inanan bu kadar insanı bir araya toplamak ve yıllarca o inançta tutabilmeyi başarmak zor iş.
Dünyanın bütün liderleri ve hatta eminim Obama bile kıskanıyordur kendisini.
Tayyip Bey’in yerine Obama’yı koyun ve aşağıdaki yazılanları düşünün.
Bakanlarınızı, milletvekillerinizi milyonlarca vatandaşın, bütün televizyonların önünde azarlayacaksınız ve o kişiler de o nasıl ruh hali, korku ve teslimiyettir ki bu hakaret az oldu, ne olur biraz daha, der gibi yalvaran gözlerle size bakacak.
Mesela herhangi bir yerde; Bir bakanınız, vekiliniz veya çok üst düzey bürokratınız rical-i devlet, rical-i millet hepsini sıraya dizmiş, tam da havaya girmişken sizi Başbakan Bey arıyor denildiğinde kendisine uzatılan telefona, önce ön ilikleyip, saygı duruşuna geçecek sonra da titreyerek ve korkuyla “Emredin Başbakanım” diyecek.
Her konuyu en iyi siz bileceksiniz, ülkede olan her şeyi takip edeceksiniz, her mevzuda fikir sahibi olacaksınız, size sorulan hiçbir soru cevapsız kalmayacak, söz söyleyen hiç kimse söylediğiyle kalmayacak ve insanların gözünde her zaman siz haklı olacaksınız.
Doğruluğu, yapılabilirliği veya gerekliliği tartışılmaksızın emrettiğiniz her şey anında yerine getirilecek ve atadığınız belediye başkanları, milletvekilleri veya bakanlarınız tarafından sizin memnuniyetiniz milletin memnuniyetinin çok üstünde tutulacak ve bir bardak çay bile içseler “Sayın Başbakanımızın Talimatıyla” diyecekler.
Şimdi, Obama veya diğerleri kıskanmasın ne yapsın?
Diğer taraftan işin nefsi ve uhrevi yönü var ki; böylesi bir durum ve çevresinde yer alan insanların ezikliği karşısında kibirlenmemek, büyüklüğe kapılmamak zor. Fakat bunu değerlendirmek haddimize değil, orasını Sayın Başbakan ve doğrusunu da Yüce Allah bilir.
Kimse yanlış anlamasın, bu yazı kendisine methiye dizmek için değil, Başbakanın çevresindekilerin ruh halini tespit edebilmek amaçlı yazılmıştır.
Peki, buna ne gerek var, niye bahsediyoruz ona gelelim,
Sayın Başbakan özellikleri, yetenekleri sebebiyle özellikle kendi partilileri tarafından “Usta” olarak nitelendiriliyor ve beğenin, beğenmeyin Usta, Lider sıfatlarını da hak ediyor.
Tabi ki ustanın olduğu yerde kendini o ustaya çırak ilan eden “Kifayetsiz Muhterisler de” ortaya çıkıyor ve işte sorun burada başlıyor.
Bizim gördüğümüz kadarıyla da çıraklığa soyunanları en iyi aşağıdaki hikâye anlatıyor
Bir gün bir kadın çocuğunu yetiştirsin, eli iş tutsun diye bir bakır ustasına getirir.
Usta bu çocuğu çırak al, yetiştir eti senin kemiği benim, der.
Çırak çalışmaya başlar. Fakat ertesi hafta işe gelmemeye başlar.
Usta ne yapsın kendisine emanet edilmiş ya, çocuğun başına bir şey mi geldi acaba diyerek, çocuğun evine gider.
Annesini bulur ve
Oğlun nerede, işe neden gelmiyor? Diye sorar.
Kadın:
Oğlum her şeyi öğrenmiş, artık gelmeyecek. Bakırı dövüyorsun oluyor yassı, kenarını çeviriyorsun oluyor tepsi. Bizim çocuğa dükkân açacağız der.
Usta,
Vay kerata vay, der. Kendi öğrenmiş yetmemiş, anasına da öğretmiş. Diyerek ayrılır.
Şimdi bizim çıraklar da, yapmaları gerekenleri halletmişler gibi veya çırak adaylarımız da yapılması gereken o kadar iş dururken, ha bire “çok özel ve çılgın projeler” patlatıyorlar. Üstelik kendileri öğrenmiş yetmemiş gibi bizim basınımıza da öğretmişler onlar da inanmadıkları halde işlerine öyle geldiği için bu Çılgın Projeleri Manşetlerine taşıyorlar.
Ama korkarım yakında bu beceriksiz çırakların, çırak adaylarının ve onları manşet yapan basınımız yüzünden TDK Deyimler Sözlüğüne “çılgın proje” tamlaması “Yöneticilerin veya yönetici adaylarının yapamayacaklarını bildikleri halde, projelerini anlatırken, sırf insanlar inansın ve etkilensinler diye kullandıkları abartı söylemi” olarak girecek.
