Şampiyonların Hocası: Ercan İnce

O, karate sporuna ömrünü adamış, sayısız şampiyon yetiştirmiş ve içinde hala 20 yaşındaki antrenörün azmi ve tutkusunu yaşayan biri.  Bu güne kadar 45 bin sporcu yetiştiren Pendik Doğuş Spor Kulübü Başkanı ve Karate A Milli Takım Antrenörü Ercan İnce’den söz ediyoruz. 40 yıldır karate ile yaşayan Ercan İnce, sporcusu her kürsüye çıktığında ondan daha fazla ağlıyor ve seviniyor.
Kendinizden kısaca bahseder misiniz?
1958’de Sakarya’da doğdum. Evli ve üç çocuk babasıyım. Karateye 1975 yılında Cesur Kılıç Hocamın yanında başladım. 1982’de Pendik’te ilk salonumu açtım. Şu an 6. Dan seviyesindeyim. Doğuş Spor Kulübü yanı sıra halen Karate Federasyonu Teknik Kurul Üyesi ve A Milli Takım Antrenörüyüm. İstanbul Aydın Üniversitesiyle birlikte Pendik Lisesi, Namık Kemal İlköğretim ve Atatürk İlköğretim Okullarının resmi karate antrenörlüğünü de yürütüyorum. Geçmişten bugüne 45 bin karateci yetiştirdim. (Gülüyor.) Bir vilayet nüfusu kadar sporcum oldu.

Sizi ülkemize kazandırdığınız şampiyon karatecilerden dolayı ulusal ve yerel medyada çok sık görüyoruz. Bugüne kadar kaç şampiyon çıkardınız?
Dünya, Avrupa ve Akdeniz Oyunları Şampiyonu birçok sporcu yetiştirdim. Sporcularım içinden 4 Dünya, 6 Avrupa, 2 Akdeniz Oyunları ve onlarca Balkan Şampiyonu çıktı. Birkaç örnek verecek olursam bunların biri 2 Dünya, 4 Avrupa ve 1 Akdeniz Oyunları Şampiyonu Meral Ölmez’dir. Şuan Amerika’da doktorasını tamamladı. New York Polis Teşkilatı’nda karate eğitimi veriyor.  Yine onun gibi Salih Akarsu, İbrahim Yazıcı, Oktay Aktan, Adnan Şamdan, Ahmet Şan ve son olarak Meltem Hocaoğlu var. Ahmet Şan şu an Karate Federasyonu’nda Merkez Hakem Kurulu Başkanlığı görevini yürütüyor. Bugün öğrencilerim, Türkiye’nin dört bir tarafında kurdukları salonlarda ülkeye yeni karateciler yetiştiriyor.
Sporcunuz şampiyonluk kürsüsüne çıktığı zaman neler hissediyorsunuz? Biraz bahseder misiniz?
Sporcum şampiyonluk kürsüsüne çıktığında ondan daha fazla ağlıyor, ondan daha fazla seviniyorum. Onun sevinci hiçbir şeye benzemez. Hani derler ya yaşamak lazım diye. İşte öyle bir şey. Hep başarıyı arzuluyorum. Gazozuna bile maç olsa hep benim sporcum şampiyon olsun istiyorum. Farklı bir duygu benimkisi. Bu sporun maddi getirisi yok. Zamanımın çoğunu Milli Takım için harcadığımdan salonla pek ilgilenemiyorum. Devlet sporcuyu ödüllendiriyor. Şampiyonu yetiştiren antrenöre pek destek sağlamıyor. Hâlbuki antrenör de ödüllendirilirse yeni şampiyonlar çıkarmak için daha çok motive edici olur.
Şampiyon sporcularınız salondaki diğer sporcularınıza örnek oluyor mu?
Şampiyon sporcuların ait oldukları yerde kalmaları için maddi destek sağlanmalı. Bu hem ilçenin tanıtımı için iyi hem de alttan gelecek sporcular için çok önemli. Örneğin Meltem. Salonumdaki çocuklara rol model oluyor. Onu salona getiriyorum. Televizyonda, gazetelerde gördükleri şampiyon ablalarını yanlarında gördükçe onlar da şampiyon olmak istiyorlar, daha çok hırslanıyorlar. Bunları oluşturmaya çalışıyorum. İmkânlar daha fazla verilse daha fazla şampiyon çıkarırım.
Sporcularınızla olan ilişkileriniz nasıl?
Önce sevgiyi veriyorum, sporcularıma. O, bütün kapıları açar. Bir antrenörün yaşayabileceği tüm başarıları yaşadım. Ama bu beni doyurmuyor. Daha çok şampiyon çıkarmak istiyorum. Her yaptığım işi Pendik için yapıyorum.
Salondaki teknik ve donanım imkânlarınız yeterli mi?
(Salonunu göstererek) Salonumuz bodrum katta mütevazi bir yerde. Maddi imkânsızlıklardan dolayı kirası daha ucuz olsun diye salonumuz binanın bodrum katında bulunuyor.  Buraya ilk gelenler önce şaşırıyor. Gazetelerde sıkça duydukları Doğuş Spor Kulübü’nün daha büyük ve donanımlı tesislere sahip olacağını düşünüyorlar; ama burayı görünce hayal kırıklığına uğruyorlar. Ama şampiyon sporcular burada yetişiyor. Tabiri caizse şampiyonlarımız yer altından çıkıyor.
Belediyeden destek görüyor musunuz?
Mevcut belediye başkanından maddi ve manevi çok destek görüyoruz. Başarıyı teşvik ediyor. Başarılı olan sporcuları ödüllendiriyor. Kendisini her zaman yanımızda hissediyoruz. Bu bize doğal olarak güç veriyor, bizim için motive edici oluyor.
Karate dışında başka yaptığınız sporlar da var mı?
Ben aslında çok iyi futbol oynarım. Çok iyi kaleciyimdir. Bugün bile kalecilikte iddialıyım. Karateye verdiğim 40 seneyi futbola verseydim hem futbolculuk hem de antrenörlükte çok önemli yerlerde olurdum. Ama şöhrete değil, kendimi severek yaptığım karateye adadım. İlerlemiş yaşıma rağmen bu işten hala zevk alıyorum. Şu an bile 20 yaşındaki antrenörün azmi ve tutkusu var, yüreğimde. (Üzülüyor.)Bu spora o kadar bağlanmışım ki çocuklarıma bile zaman ayıramadım. Ama şimdi torunuma vakit ayırıyorum.(Gülüyor.)
Daha önceki yıllar ile bugünü karşılaştırırsanız gençlerin karateye ilgisi ne durumda?
Bugün karateye eskisi kadar ilgi olmuyor, maalesef. 84-89 yılları arasında salonumda 350-400 arası sporcu vardı. Şimdilerde bu rakam oldukça azaldı. Bir zamanlar internet kafeler sayıca çok fazlaydı. Çocuklar ve gençler günde 4-5 saatini orada geçirip vakitlerini öldürürdü. Şimdi evlerinde bilgisayar var. Durum aynı. Bir de dershane olgusu var. Önceden dershaneye sadece hafta sonları gidilirdi. Şimdi bakıyorum, çocuklar her gün dershaneye gidiyor. Kendilerine zaman ayıramıyor. Doğal olarak spor yapmaya da vakit bulamıyorlar. Altyapımız bitti. Kulübe sporcu gelmiyor, artık.
Türkiye’nin karate sporunda dünyadaki yeri neresi?
Bundan 15-20 yıl önce dünyadaki rakiplerimiz  Türkiye denilince gülüp geçerdi. Ancak şimdi korkulan ülke olduk. Dünyada ilk 3 içerisindeyiz. Rakiplerimiz kuraların ardından gruplarında Türk var mı diye kontrol ediyorlar. Yoksa en azından finale kadar Türklerle eşleşmeyiz diye seviniyorlar.
 Gelecekteki hedefleriniz neler?
Spor yaşamım boyunca hayatımda hiç maddiyat ön planda olmadı. Önümüzdeki dönemde de dünya şampiyonu çıkarıp aktif antrenörlük yaşamımı tamamlayacağım. Pendik, çok daha fazla uluslararası arenada Pendikli şampiyon görmeye devam edecek.

admin

See Full Bio