Sen; yüzyılları aşıp gelen bir sevdasın, bir aşksın.
Sen; hoşgörünün, tevazuun, affetmenin, aydınlığın, insanlığın mimarısın,
Sen; aşkın, muhabbetin, sevginin, saygının, barışın mimarısın,
Sen; kendine taş atanlara, saldıranlara bile dua eden, onların iyiliği için mücadele verensin.
Sen; düşmanlarının bile inandığı, güvendiği, saygı duyduğu bir insansın.
Sen; elinden, dilinden ve gücünden herkesin emin olduğu bir yüreksin.
Sen; girdiği her ortama huzur, güven, sevgi, muhabbet, barış götürensin.
Sen; sarayları, zenginlikleri, bütün dünya nimetlerini bir kenara bırakıp “istemez misiniz, dünya onların, ahiret bizim olsun?” Diyensin.
Sen dünya önüne serildiği halde hiçbir dünya nimetinden yararlanmayan ve kendisine pay çıkarmayan örnek insansın.
Ya Resulullah,
Sen ki bir devlet başkanı, cumhurbaşkanı, ordu komutanı olmana ve bu sebeple dünyevi ve dini bütün yetkiler sende olmasına rağmen o kadar tevazu sahibi, hoş görülü ve de kendinden emin idin ki deveni güden çalışanınla yollarda bineğini paylaşırdın. Deveye çalışanınla sırayla binerdin. Sen yürürdün, o binerdi, sonra da sen binerdin, o yürürdü.
İnsanlar seni her zaman kendileri gibi gördü, çünkü her anını onlar gibi yaşadın.
Çevrende yaşayan herkesi kucakladın, onlara hiçbir zaman tepeden bakmadın, kibirlenmedin, ümmetin gibi hasırda yattın, onlar gibi kuru ekmek yedin, onlar aç ise sen de açtın, susuz ise sen de susuz.
Sen; ben de sizler gibi kuru ekmek yiyen bir kadının oğluyum dedin ve bunu yaşamınla gösterdin.
Sen; hırsızlığı yapan kızım Fatıma bile olsa aynı cezayı verirdim dedin ve bunu yaşamınla ispat ettin.
Peygamberim, bizleri bağışla, bizler seni anlayamadık ve anlatamadık, bizler dünyaya kapıldık, nefsimize kapıldık, koltuk hırsı, para hırsı, makam hırsı ve insanlara hükmetme hırsı kapladı benliğimizi,
Bizler senin insanlığa örnek olarak kazandırdığın bütün bu değerlere rağmen, o değerlere sahip olamadık, batının bizlere dayattığı değersiz, şeytani ve nefsi dünyaya daldık.
Şimdilerde, verdiğimiz tavizler, sergilediğimiz ikiyüzlü davranışlar sebebiyle insanlar bizler gibi şeytana ve nefsine esir olmuş kullara bakıp, seni ve dinimizi değerlendiriyorlar ve bizim hatalarımız sebebiyle sana ve İslam’a hakaret ediyorlar.
Ve onların elinde oyuncak olan bizler hala onların istediği gibi ve onlara uygun insanlar olma mücadelesi veriyoruz.
Sana hakaret edenler öldürüldü diye üzüntülerimizi bildirmek, acılarını paylaşmak için koşa koşa oralara gidiyoruz.
Hakaret edenlere destek olabilmek için ülkemizde onların çizdiği karikatürleri yayınlıyoruz,
Sana, dinimize, milletimize hakaret edilirken bu bir basın özgürlüğüdür diyerek bu ahlaksızlığı yapanları destekliyoruz.
Kendimize ilah edindiğimiz ve dünyamızı mamur etmek adına peşinden koştuğumuz aciz kulları seninle bir tutuyoruz.
Senin bile hata yaptığını ama ilahlaştırdığımız aciz kulların hata yapmadığını, yapmayacağını söylüyoruz.
Senin için gururlandı, kibirlendi, hata yaptı diyerek sana iftira atıyoruz,
Kuran-ı Kerim’le, ayetlerle alay ederek veya “Hz. Muhammed benim” diyerek neredeyse dinimizden oluyoruz,
Yaptığımız yolsuzluklara yanlışlara çıkar yol bulmak adına, Yüce Allah’a, Kuran-ı Kerim’e ve ayetlere, iftira atıyoruz.
Allah’ım bizleri affet, sana kul, Peygamber Efendimize ümmet olabilmemizi nasip et.
Allah şahittir, herkes şahit olsun bizler Peygamber Efendimizi çok ama çok seviyoruz,
Tek liderimiz, tek önderimiz, tek yol göstericimizin Peygamber Efendimiz olduğunu biliyor, inanıyor, O’nun Allah’ın kulu ve elçisi olduğuna iman ediyoruz.
Ey Rabbim;
İçimizden bir takım beyinsizlerin işlediği günahlar yüzünden hepimizi mi helâk edeceksin? Bu yalnızca, senin imtihanındır.
Sen; akıllı ve sorumlu kimselerin hak yoldan uzaklaşıp dalâleti tercih etmelerine özgürlük tanıdığın gibi akıllı ve sorumlu kimseleri hidayete de erdirirsin.
Sen bizim velimizsin, emrinde olduğumuz güç, işlerimizi havale ettiğimiz koruyucumuz, sahibimizsin. Bizleri koru, bağışla, bizlere merhamet et, sen velilerin ve bağışlayanların en hayırlısısın.’ ARAF / 155
AHMET BERHAN YILMAZ
