2009 denince aklımıza; İşsizlik, açılım, yüreğimizi yakan şehit haberleri, taşlarla yürekleri ve bedenleri yaralanan polisimiz, Molotof kokteylleri, ekonomik kriz, Ergenekon ve belki de en önemlisi sosyal ve ahlaki kriz ile geçen bir yıl geliyor.
Bu sebeplerle 2009 yılı gelecek nesillerce ülkemizde boşa geçmiş, kayıp bir yıl olarak hatırlanacak veya hiçbir pozitif getirisi olmadığı için hatırlanmak bile istenmeyecek.
İktidarıyla, muhalefetiyle seçilmişlerin ve onların atadıklarının tahammülsüzlükleri, hoşgörüsüz tavırları sebebiyle; zaten gergin ve sıkıntılı olan halkımızın daha çok gerildiği ve üzüldüğü, hayal kırıklığına uğradığı, huzursuzlukların, işsizliğin, ekonomik sorunların arttığı, güven duygusunun kaybolduğu bir yılın bir an önce bitmesini ve gitmesini istiyoruz.
Hani yaşımız ilerliyor bu sebeple her yeni yıl biraz da hüzünle gelir gibi beylik lafları etmeden 2009’la vedalaşmaya bile gerek duymadan git kendinden daha fazla nefret ettirmeden diyoruz.
Biz millet olarak 2009 yılında iktidarıyla, muhalefetiyle; Eleştiri, uyarı ve istişare kabul etmeyen, kendisinin hatasız, karşısındakinin de hiçbir doğrusu olmadığını düşünen birçok kibirli ve egolarına mağlup olmuş insanı seyrettik. Dileriz 2010 yılında da bunları seyretmek zorunda kalmayız.
Son yıllarda iyice yayılan, etkisi ağırlaşan ve hepimizi etkisi altına almaya başlayan particilik ve siyaset virüsü; bizleri bölücülükten ve bölücülerden daha çok vurdu ve birbirimize düşürdü. 2009 yılında etkisi artan bu virüsün yanında domuz gribi virüsü kırk su yıkanmış kaldı.
Ankara’dan dalga dalga yayılan bu virüs ülkemizi öylesine içine aldı ki bir kısım insan partinin ve siyasetin kendilerine sağladıkları saltanat veya getirim adına en kutsal değerini bile bir kenara iterek yalana, dolana, kibre ve haksızlığa bulaştı. Bu insanların hiçbiri de asıl bölünmenin ve toplumu parçalamanın hangi parti olursa olsun bazı siyasetçiler ve partizanlar aracılığıyla meydana geldiğini görmek istemediler.
Bu virüse karşı korumalı olan bazı sağlam yürekli, sağlam inançlı, vatansever insanlar vardı ama onlar da bu karmaşık ortamda susmayı, kenarda durmayı tercih ettiler. Çünkü inandıkları, güvendikleri ve dua ettikleri insanları bile çıldırmış gibi; partisi adına kırarken, dökerken, kavga ederken, iftira atarken, dedikodu yaparken, haksızlık ederken, yalan söylerken görünce hayretler içinde kenara çekilmeyi uygun buldular.
Bütün bu düşüncelerle 2009 yılını uğurlarken, yaşadığımız olumsuz ne varsa hepsinin geride kalmasını temenni ediyor, 2010 yılında her şeyin hayırlısının bu topraklara, bu vatana, bu millete ve hepimize nasip olmasını diliyorum.
Ahmet Berhan Yılmaz
