Taşlıbayır Orta Mahalle’nin güzel insanı Remziye Tetik (Özer) Hak‘ka yürüdü.
Pendik merkezdeki ev ve dükkanımız yıkılınca Taşlıbayır’a taşındık. Yeni evimiz büyük bir bahçe içinde küçük bir ev. Komşularımızsa Anadolu’nun dört bir yanından iş aş için İstanbul’a gelip, hayat mektebinde pişmiş çalışkan ve dürüst insanlar.
Sağımızda: Adapazarlı Mustafa Afacan ve Yalovalı Feyzullah Köseoğlu, solumuzda: Tepeörenli Remzi ve Recep Karaca, önümüzde: Şileli Mehmet Abi, arkada: Edirneli Salih ve Adapazarlı Cemil Özer Abi var.
Yıl: Yalanın dolanın, hırsızlığın arsızlığın, çalmanın çırpmanın olmadığı yıllar, her ev bizim evimiz, her anne bizim annemiz, her çocuk bizim kardeşimiz. Çoluk çocuk ailece bir birlerimize gider, gündüz bahçede oturur, akşam evde misafir olurduk. Börek ve poğaçayı komşu pişirir, çayı ev sahibi servis ederdi.
Komşularımızdan Cemil Abi güngörmüş, Fatma Hanım Abla hoş sohbet, arkadaşım Yusuf ağır abi, Remzi gırgır şamata, Remziye zeki, çalışkan, güler yüzlü ve güzel bir kızdı. Küçük ile küçük, büyük ile büyük olan Remziye; temiz, tertipli ve becerikliydi. Ne zaman Cemil abiye gitsek; Fatma Hanım Abla börek yapar, Remziye bize çay getirirdi.
Kızlı erkekli oyun oynardık. Mustafa, Yusuf, Nadir, Nedim, Nazım, Tacettin, Metin, Erkan, Büyük Kayalar’dan denize girer, Faruk Nafiz’in bahçesinde voleybol oynar, Şıhlı sahasında top peşinde koşardık. Şile Kahvesindeki tavla turnuvalarını unutmak mümkün mü? Kızlar Sema, Hatice, Aliye, Aynur, Ayşen, Meryem ve Remziye su deposu üzerinde beş taş oynardı. Zeytinlikte kızlı erkekli ip atlayıp, yakar top oynadığımız o günler şimdi yok.
Bizler ne şanlı çocuklardık. Bizim anne ve babalarımız ne güzel insanlardı. Leblebici Ömer, Arabacı Salih, Davulcu Mehmet, Kevser Hoca, Güzel Ayşe, Uzun Feriha, Arap Cevat, Torik Nuri, Kene Mehmet, Keke Remzi, Şişko, Kedi gibi ne güzel isimlerimiz vardı.
Kardeşim Hatice, Remziye ile birlikte okula gider, birlikte ders çalışırlardı. Konu komşuya yardıma koşan, yemek pişirip, çamaşır yıkayan iyilik meleği Remziye; Metin ile evlenip, üç güzel çocuk dünyaya getirdi.
Cemil ve Fatma Özer’in kızı, Yusuf ve Remzi’nin kardeşi, Metin Tetik’in eşi, Mert, Mustafa ve Cemil’in annesi, kardeşim, güzel insan Remziye Tetik (Özer) dün Hakk’a yürüdü. Taşlıbayır, bir güzel insanını daha kaybetti. Yatmakta olduğu Yalova Atakent Hastanesi’nde 9 Nisan 2019 Salı günü yalan dünyaya veda eden Remziye; şimdi yok. Baba evinde ailesi ve komşuları ile helalleşen, Remziye’yi Kubbeli camide kılınan ikindi namazı sonrası Dolayoba Aile mezarlığında toprağa verdik.
Yüreğimizdeki yangını, söndürmek isteyen yağmur taneleri kuş sesleri arasında tek tek toprağa düşerken; gözümüzdeki yaş, gönlümüzdeki acı bir anda yok oldu. Nasıl yok olmasın ki: Bak! Kuşlar ne diyor. “Remziye Hanım! Ne çok sevenin var, ne kadar çok seviliyormuşsun? Gökler bile senin için ağladı, Allah’ın evine hoş geldin sefa geldin, mekanında arkadaş, yolunda yoldaşız. ”
Evimizin manevi kızı, can kardeşim Remziye; ailen, arkadaşların, akrabaların ve komşularınla birlikte biz buradayız. Dualarımız senin ile mekanın cennet, Allah yar ve yardımcın olsun
Sevenlerine baş sağlığı, sana Allah’tan rahmet diliyorum.
Mustafa Telli
