Norm Ender, Türk Rap müziğinin gelmiş geçmiş en bilindik sanatçılarından biri olarak dikkat çekmektedir. Uzun zaman ortadan kaybolan ve tekrardan gündeme gelen Norm Ender, yeni projeleriyle hayranlarının beğenisini kazanıyor. İşte Norm Ender’in hayatına dair detaylar…
1985‘te, Ender Eroğlu bildiğimiz adıyla Norm Ender; sonradan “şehrim ülkemin en batı yakası, Allah’ı gibidir ve tektir Atası.” diyeceği İzmir’de dünyaya geldi. Çoğu sanatçı gibi o da küçük yaşlarda müziğe ilgisini keşfetti ve şanslı bir tarafı da vardı; babası plakçıydı, bu sayede müzikle tam anlamıyla iç içe büyüdü. Bir çok tarzı kısa sürede dinleme ve kendi ilgi alanını bulma konusunda çokta zorlanmadı. Babasının ona henüz onlu yaşlarındayken aldığı org Ender‘i müzik normlarına daha da yaklaştırdı. Çocukluk döneminde çok fazla okul, semt değiştirdiğinden fazla arkadaş edinememişti ama orgu ile çok iyi arkadaş olmuştu. Onun arkada çalan hiphopritmleri kulağını okşarken önceleri kafasını sallayarak orga uyum sağladı sonra arkadaşıyla konuşmayı denedi ve onun ritmleri üzerine sözler yazdı.
İlk zamanlar kötü yazdığını düşünüyordu Ender, dobra çocuk, yetersiz olduğumu biliyorum diyordu ama kendini yetiştirdi. Amatör kayıtlar yapmaya başladı. Sadece çocukluğu değil, ergenliği de çalkantılı geçmiş. Liseyi terk edip, iki yıl psikolojik destek almış. Tabii biz bu zorlu zamanlarının nasıl geçtiğini çok sonra çıkarttığı Depresyon Oteli adlı şarkısında anladık. Bir gün, bizim Türkiye‘ye rap müziği sevdiren efsanevi grup Cartel ile tanışınca artık emindi, rap yapacaktı. Kendi söylemiyle: “içindeki öfkeyi kötü insanlara karşı kullanmak isteyen birisi için bu uygun bir yoldu.”. Rapin bizde karşılığı zaten ağır eleştiri. 2000 yılına geldiğimizde, yaptığı çalışmaları çevresiyle paylaşmaya başladı ve parçaları beğenildi. Artık ufak ufak stüdyo kayıt çalışmalarına girmişti hatta bir çok rap müzik organizasyonunda boy gösteriyordu. Yavaş yavaş kendi çapında tanınmaya başlandı.
1985‘te, Ender Eroğlu bildiğimiz adıyla Norm Ender; sonradan “şehrim ülkemin en batı yakası, Allah’ı gibidir ve tektir Atası.” diyeceği İzmir’de dünyaya geldi. Çoğu sanatçı gibi o da küçük yaşlarda müziğe ilgisini keşfetti ve şanslı bir tarafı da vardı; babası plakçıydı, bu sayede müzikle tam anlamıyla iç içe büyüdü. Bir çok tarzı kısa sürede dinleme ve kendi ilgi alanını bulma konusunda çokta zorlanmadı. Babasının ona henüz onlu yaşlarındayken aldığı org Ender‘i müzik normlarına daha da yaklaştırdı. Çocukluk döneminde çok fazla okul, semt değiştirdiğinden fazla arkadaş edinememişti ama orgu ile çok iyi arkadaş olmuştu. Onun arkada çalan hiphopritmleri kulağını okşarken önceleri kafasını sallayarak orga uyum sağladı sonra arkadaşıyla konuşmayı denedi ve onun ritmleri üzerine sözler yazdı.
İlk zamanlar kötü yazdığını düşünüyordu Ender, dobra çocuk, yetersiz olduğumu biliyorum diyordu ama kendini yetiştirdi. Amatör kayıtlar yapmaya başladı. Sadece çocukluğu değil, ergenliği de çalkantılı geçmiş. Liseyi terk edip, iki yıl psikolojik destek almış. Tabii biz bu zorlu zamanlarının nasıl geçtiğini çok sonra çıkarttığı Depresyon Oteli adlı şarkısında anladık. Bir gün, bizim Türkiye‘ye rap müziği sevdiren efsanevi grup Cartel ile tanışınca artık emindi, rap yapacaktı. Kendi söylemiyle: “içindeki öfkeyi kötü insanlara karşı kullanmak isteyen birisi için bu uygun bir yoldu.”. Rapin bizde karşılığı zaten ağır eleştiri. 2000 yılına geldiğimizde, yaptığı çalışmaları çevresiyle paylaşmaya başladı ve parçaları beğenildi. Artık ufak ufak stüdyo kayıt çalışmalarına girmişti hatta bir çok rap müzik organizasyonunda boy gösteriyordu. Yavaş yavaş kendi çapında tanınmaya başlandı.
Eksik Etek şarkısını hatırlamayanınız yoktur; içinde ağza alınmayacak küfürlerin bulunduğu bu şarkı, kısa sürede milyonlar tarafından dinlendi. O zamanlar; internete telefondan falan da giremiyorsun, hemen öyle elinin altında da değil. Buna rağmen başarısı ortadaydı. Tabii bizim o dönemler dikkatimizi, şarkının anlattığı şey değil küfürleri çekiyordu. Ergeniz, kanımız kaynıyor, asabiyiz de ama şimdi; özellikle de kadına tecavüzün ve şiddetin arttığı bu dönemlerde, dönüp baktığımızda aslında ne kadar da seksist, şiddet dolu ve hakaret içeren bir parça olduğunun farkına varıyoruz. Bunun benzeri bir çok şarkı ve diss geldi ardından rap camiasında da tepki gecikmedi. Ender, artık rapin yaramaz çocuğuydu ama o kendini başka yerde konumlandırmıştı bile Norm: “Ben, köroğluyum.” diyordu, rapi de onun “Çamlıbel”iydi. O zaman kendisi için fırsat yaratmak ve albümünü kendisi üretmek ona düşüyordu. Nasılsa, ondan sonra onu anlayanlar ve sevenler kendisini bulacaktı.
2010 yılında, “Geldim 2010 Sessizliğe Son” diyerek 2002-2009 yılları arasındaki eski-yeni ne kadar parça varsa topladı aranje etti ve albüm haline getirdi. “İçinde Patlar” albümü, Norm‘un kendi imkanlarıyla yaptığı mix ve mastering bir yana kapak tasarımına kadar tek tek üzerinde çalıştığı göz bebeği oldu. Bir yandan da eski tarzına veda ediyordu çünkü kitlesi underground işlere doymuyordu ve Norm Ender artık olgunlaşmıştı. Bıraktı yani eteklerin boyuyla falan uğraşmayı. Bu albüm aynı zamanda, Norm Ender‘in televizyona çıkmasına ve müzik listelerine girmesini sağlamıştı. Buna iki tane klip çekti, özellikle “Çıktık Yine Yollara” parçası bayağı bir ses getirdi; “Onur Şeref bir erkek ismi değildir be sadece!” diyerek sözleriyle söylenmeyeni söyledi, klibiyle yapılmayanı yaptı. Ülkenin bir çok şehrinde, konserler verdi, işine odaklandı ve albümünü tanıttı. Bu arada 40 milyondan fazla izlenen Eksik Etek, internetten kaldırılınca müziğe ara verme kararı aldı.
Onu sevmeyenler, tam da Ender’sizliğe alışıyordu ki EMI ve Universal Müzik gibi büyük şirketlerle anlaştı ve 2017 yılında Aura ile geri döndü. Daha da büyümüş, olgunlaşmıştı. Tüm ülkeye rap dinletmeye kararlı olduğu belliydi. Yeni albümünde; eski sert tarzından geriye zerre kalmayıp, pop rap tarzına geçtiyse de bildiğimiz bir şey var. Norm Ender Kimdir? dersen; o bazen küfürbaz, bazen agresif ve isyankar ama hep protest, hep eğlenceli Türkçe rapinin çocuğudur.
Kaynak: Mp3 indir
