Şiir; HÜZZAM…

Şiir;  

HÜZZAM…

Hüzzam şarkılar doldurdu 

Ay ışığından yetim geceyi…

Uçuştu sözcükler…

Uçuştu, havaya karıştı! 

Mısralar dolandı duygular eşliğinde…

…

Aylardan Kasım bitmekte,

Aralık, valizini almış gelirken;

Sona ererken bir şeyler, bir şeyler uç göstermekte…

Bağımsız bir gülüş acısını sızdırmadan, 

Ele güne duyurmadan senfonik seslerin yaslı ritmini,

Ara ara çiseleyen yağmur damlalarından, 

Tuzlu  bir tat sunmakta dudaklarından damak tadına…

…

Kasvetli bir hazanın rüzgârları arasında, eski bir gramofondan hüzzam şarkılar karanlığı acıtırken;

Sokak lambaları eşliğinde salınan  bir vals boy gösterir şehvetli figürleriyle…

…

Şehrin  haberlerinden uzak, 

Bir kez olsun aldırmadan yaşamın gelgitlerine

Yüreğinin ve hayallerinin acısını dindirme telaşında…

Suskun bakışlı gözler…!

Sessizliği suskunlukla beslemekte..

Kentlerin artan acınası kalabalıkları arasında, 

Hüzzam şarkılar treninin yolunu beklerken 

Zaman sessizce getirip koyar, ömrümüzün kenarına hazan kokularını 

Ve yorgun merdivenler yorgun ayaklarına dar gelir suskun bakışlı gözlerin!

Yorgun ayaklarına dar gelir….

….

Süheyla Güney Avcı