Bu ağır hezimetin başlıca sebebi, liderlik özellikleri olmayan yöneticilerin işbaşına getirilmesidir.
Bu özelliklerden mahrum olan söz konusu yöneticiler, her başarısızlıklarından sonra krizlerle sarılı hale gelirler. Derin başarısızlıklarını örtmek için, sürekli hamasi nutuklar söylemeye, bütün siyasi mücadelelerini aile içi, aile bireylerine karşı karalama, hedef saptırma bir anonim kampanyası altında ve birbirlerini yok edilmesi gereken bir düşman olarak vermeye başladılar.
Etraflarındaki siyasi gelişmelere verdikleri günlük tepkilerden öteye geçmeyen hamleleri, insan yüzüne konan sineği kovalamak için yapılan el hareketlerine benzeyen tepkilerin ötesine çekmemekten başka bir şey ifade etmeyen diz boyu siyasi faaliyetler sergiler ve büyük bir başarı hikayesi olduğunu Türkmen toplumuna satmaya çalışırlar.
Peki, liderleri ölmeden önce ölümsüzlüğe kavuşturan özellikler nelerdir, insani gelişmiş endeksine, insani kriterlere ve yaşadığı çağın değerlerine sırt çevirmemeli. Lider, ulusal kimliğe takınıp, bölgesel ve küresel gelişmeleri unutmamalı.
Toplumu ayıran değil, birleştirici olmalı. Çağın değerleriyle bütünleşmiş bir sistem yaratmalı. Liderlik, gelmeyi bilmek ve gerektiğinde de gitmeyi bilmektir. Liderlik, uzak görüşlülük ve entelektüel birikim gerektirir . Toplumunu, bulunduğu yerden çok kıymetli yere taşımalı.
Liderlik, güçlü bir adalet duygusu ve alçak gönüllü olmalı. Lider, hayatı boyunca bazı prensiplere uymalı, tutarlı olmalı, ufak rüzgârdan dönmemek, değişmemek, önceden limanları belirlemek ve güven vermeli. Liderlik, serinkanlı davranmak, telaşa kapılmamak, saygın insan olma görüntüsüne sahip olmalı.
Lider öncü olmalı, yol gösterici ve yönlendirici olmalı. İnsanları motive etmeli, yolda iz bırakmalı. Lider, birlikte çalıştığı insanları motive etmeli, başarısızlığa mahkûm eden tek başına davranmaktan kaçınmalı. Lider, kendinden daha alt beceriye sahip olanları etrafına toplamalı ve motive etmeli, kendi düzeyinde olanlarının rekabetinden korkmamalı, onların önünü tıkamamalı.
Dolayısıyla, olaylara verilen günlük tepkilerden bir an önce vazgeçerek, doğru bir politika oluşturulması gerekir. Doğru bir politika oluşturmanın yolu, Kerkük’ten Irak’a bakmak yerine Irak’ın içinde bulunduğu bölgeyi doğru algılamak ve sorunun ne olduğuna gerçekçi bir teşhis koymaktır.
Asıl sorunun ne etnik nede mezhepsel bir çatışma olgusu etrafında toplanmamız gerekir. Bunlar asıl çatışmayı gizleyen kamuflajlardır.
Örtüyü kaldırdığımızda altında egemen güçlerin çıkar çatışmasından doğan sorunlardır. Görüntüyle boğuşmak yerine asıl sorunun çözümündeki yerimizi ve tavrımızı belirlemek lazım.
