Ben Erzurum’um hatırladınız mı?
Palandöken’in şehri,
Hani Allah, vatan ve millet sevgisinin anayurdu,
Hani Cumhuriyeti kuran şehir diye sırtını sıvazladığınız,
Hani Türk Milletinin sınır taşı, kalesi diye göklere çıkardığınız,
Halini arz edince de azarladığınız?
Hani sahipsizlik denince akla gelen ilk şehir.
Ben Erzurum’um tanıdınız mı?
Bu gün kurtuluş günüm, yine konuşacak birileri,
Anlatacak kahramanlıklarımı, Nene Hatun’u ve daha nicelerini,
Erzurum var ya Erzurum diyecekler,
Sayın, sayın cinsinden birileri,
Erzurum olmasaydı diyecekler, halimiz nice olurdu,
Methiyeler dizecekler, inanmadıkları birçok şeye,
Ve onlar konuşurken ben gülümseyeceğim gözyaşlarıyla,
Çünkü hepsinin yalan olduğunu bileceğim,
Yıllardır söylenen yalanlar gibi,
Ve ben ağlayacağım,
Kimse bahsetmeyecek yoksulluğumdan, yoksunluğumdan,
Kimse bahsetmeyecek fakirimden, fukaramdan,
Kimse anlatmayacak dertlerimi, sıkıntılarımı,
Kimse dile getirmeyecek yalnızlığımı,
Hiç biri bahsetmeyecek benim çukurlarla dolu caddelerimden,
Hiç biri anlatmayacak çamurlarla dolu sokaklarımı,
Utanmayacaklar beni düşürdükleri bu halden,
Başkanlarım, vekillerim, bakanlarım, bakmayanlarım,
Kar yağacak ve yağan karı yağdıranın kaldırmasını bekleyecekler,
Her il bahara giriyorum diye sevinirken, ben utanacağım,
Bütün kirliliğim, çöplerim, çakır çukur gövdem ortaya çıkacak diye,
Ben utanacağım yollarımın, sokaklarımın haline sitem edenlerden,
Üstelik beni bu hale getirenler, hem dövecekler anlattım diye,
Hem de ağlamama müsaade etmeyecekler dertlerime,
Ben Erzurum’um hatırladınız mı?
Sizleri besleyen, büyüten, adam eden ve yolcu eden şehirim ben.
Uzaktan uzağa aşkla sevilen ama bir türlü yakınına gelinmeyen,
Bedeni sizlerin kalpleri kadar soğuk, ama kalbi sıcak olan şehir,
Ben Erzurum’um tanıdınız mı?
Yıllardır söylediğiniz yalanlarla avunan,
Gelen herkesin ayağına koşan,
Ama bir Eyvallah denmeden kaçılan,
Hani, Ekmeği tuzsuz olan şehirim ben.
Ve ben Erzurum’um,
Anladınız mı?
