ACINASI HALİMİZ

Acınacak hale düşmüş, kendisine, menfaat elde ettiği herkese, her şeye âşık olmuş, dünyayı dış görünüşüyle algılayan ve kendisini hatasız gören bizler bu ahmaklıkla, bu zavallılıkla nereye gideriz acaba?

Nefsimizin emrinde ve şeytanın yolunda yaşamak, namaz kılarken, oruç tutarken, Kur’an okurken bile ibadetlerimizi nefsimizin, şeytanın esaretinde yapmak, ibadetlerimizi ortalığa sererek dünyevi çıkarlarımız için kullanmak bir nevi şirk değil de nedir?

Allah derken bile kullara yalvarmak, kullardan beklemek, kullardan medet ummak, kullara inanmak, güvenmek, kullara iman etmek, bağlanmak ve bu sebeple el etek öpmek, küçülmek, küçülmek.

İLGİLİ HABER Karagümrük taraftarının hayali gerçek olur mu?

Bizler; yediğimiz önümüzde, yemediğimiz arkamızda, etrafımızda el pençe divan duran itaatkâr kadınlarla, itaatkâr erkeklerle, bir türlü doyuramadığımız nefsimizle, kibrimizle, hırslarımızla, taassuplarımızla, susturduğumuz vicdanımızla ve dünyevi beklentilerimizle en ilkel seviyesindeyiz insanlığın.

Eşrefi mahlûkat olarak geldiğimiz dünyada mahlûkluğumuz garanti de bu eşref sıfatı da ne, bize ne kadar yakın? Bu soruya cevap vermek hem çok zor, hem de görünen köy kılavuz istemez babından çok kolay.

Maddi değerlerle, dünyevi menfaatlerle, hırslarla, dünyevi beklentilerle donattığımız hayatımız, zaaflarımızla doldurduğumuz beynimiz, kalbimiz, bedenimiz kusmayacak mı bir gün bu kadar hırsı, yalanı ve kibri?

Ey şahıs; dünya bize ne vermeli, daha doğrusu ne almalıyız bu dünyadan bilenimiz var mı? Bu vatan, bu millet, bu memleket, gelecek nesiller, evlatlarımız ve inanç dünyamız ne bekliyor bizlerden ve bizler neler yapıyoruz düşünenimiz var mı?