Türk Ordusunun hain, gaddar, vahşi ve haksız işgale son verdiği, İstanbul’un düşman elinden kurtulduğu gün…

Ama madden, ama şeklen, ama görünürde…

Çünkü artık; doğumumuz, yaşantımız, düğünümüz, ölümümüz işgal altındadır ve onlar gibidir…

Çünkü artık; beyinlerimiz, dinimiz, imanımız, evimiz, barkımız, şehrimiz işgal altındadır…

Bundan böyle düşman bizi ordusuyla işgal edip neylesin, onlar hayatımızı, düşüncelerimizi, dünyaya bakış açımızı işgal altına almışlar zaten…

Çünkü artık; onlar gibi düşünüyor, onlar gibi yaşıyoruz…

Düşman bizden istediğini almış, vereceğini de vermiş zaten…

Hayatımız para, güç, dünya ganimetleri ve dünya nimetleri üzerine kurulu…

Sohbetlerimiz de, bakışımızda, arzularımız da, bütün gayretlerimiz de aynı…

Para, güç, makam, mevki, hırs, kin, nefret, ihanet, yalan, dolan, iftira, kibir… Dünya, dünya, dünya…

Ah… İstanbul… İstanbul olalı…

Hiç görmedi böyle keder, böyle işgal, böyle Türk, böyle Müslüman…