Bir gün öleceğiz kardeşim,
Böyle giderse de yalnız öleceğiz, yapayalnız.
Eşsiz, dostsuz, hısım, akrabasız,
Komşusuz,
Hatta ailesiz.
İncittik, incindik fena şekilde.
Yaktık, yıktık, viran eyledik kalpleri,
Birlikte yaşadığımız, birlikte ağladığımız, birlikte güldüğümüz, dertlerimizi paylaştığımız, kapısını her an çalabildiğimiz insanları küstürdük, uzaklaştırdık hayatımızdan,
Hem de bizleri tanımayan, doğumumuzda, düğünümüzde, ölümümüzde, kederimizde, sevincimizde yanımızda olmayan, karşılıklı bir bardak çay içmediğimiz insanlar uğruna.
Doldurduk kalbimize yakınlarına yaklaşamadığımız, ekranlarda, gazetelerde veya uzaktan uzağa görebildiğimiz ve bizi hiçbir zaman görmeyecek, önemsemeyecek olan insanları.
Bir gün öleceğiz kardeşim.
Ve cenazemizde bir hiç uğruna incittiklerimiz, incindiklerimiz, hayatımızdan uzaklaştırdıklarımız, hayatlarından uzaklaştıklarımız olacak.
Ve onlar; kendi dünyalarında, mutlu, mesut yaşar, kendi keyiflerini sürerken veya kendi dertleriyle meşgulken bizim varlığımız, yokluğumuz, çektiklerimiz onları zerre kadar ilgilendirmeyecek.
İlgili Haberler
Kayıp Etmeye Mahkûm Olan Tutarsız Türkmen Politikası
Çocuklar, Siber Güvenlik ve Aile İçi İletişim
Şile Bezi bahane, israf şahane!
Bir Toplumun Yok Oluşunun Mimarileri; Farkındalığı Olmayan Siyaset-çiler
İran’da Meydana Gelen Bell 212 Helikopter Kazasının Kodları
Dolandırıcıların Hedefinde Teknik Servis Aramaları