Bir gün öleceğiz kardeşim,

Böyle giderse de yalnız öleceğiz, yapayalnız.

Eşsiz, dostsuz, hısım, akrabasız,

Komşusuz,

Hatta ailesiz.

İncittik, incindik fena şekilde.

Yaktık, yıktık, viran eyledik kalpleri,

Birlikte yaşadığımız, birlikte ağladığımız, birlikte güldüğümüz, dertlerimizi paylaştığımız, kapısını her an çalabildiğimiz insanları küstürdük, uzaklaştırdık hayatımızdan,

Hem de bizleri tanımayan, doğumumuzda, düğünümüzde, ölümümüzde, kederimizde, sevincimizde yanımızda olmayan, karşılıklı bir bardak çay içmediğimiz insanlar uğruna.

Doldurduk kalbimize yakınlarına yaklaşamadığımız, ekranlarda, gazetelerde veya uzaktan uzağa görebildiğimiz ve bizi hiçbir zaman görmeyecek, önemsemeyecek olan insanları.

Bir gün öleceğiz kardeşim.

Ve cenazemizde bir hiç uğruna incittiklerimiz, incindiklerimiz, hayatımızdan uzaklaştırdıklarımız, hayatlarından uzaklaştıklarımız olacak.

Ve onlar; kendi dünyalarında, mutlu, mesut yaşar, kendi keyiflerini sürerken veya kendi dertleriyle meşgulken bizim varlığımız, yokluğumuz, çektiklerimiz onları zerre kadar ilgilendirmeyecek.