Türk Milletinin ömrü;

Kundaktaki aç bebeğin ağlayarak annesinin emzirmesini beklediği gibi…

Gençken ülkesini kurtaracak kahramanı beklemekle…

Orta yaşlarda hayatını kurtaracak mucizeyi beklemekle…

İleri yaşlarda kendisi gibi Allah’a muhtaç kullardan ahiretini kurtaracak kerameti beklemekle…

Yaşlılığında hastane köşelerine, yataklara düşmeden, kimseye muhtaç olmadan ölmeyi beklemekle…

Hayatının her döneminde, kim olduğu konjonktüre göre değişen, dış güçlerin, içerideki hainlerin ülkesine ve kendisine yapacağı kötülükleri beklemekle geçer…

Ve Türk Milletinin her bir ferdi kendisine dayatılan korkularla, şüphelerle, mutluluk yüzü görmeden, huzurlu bir ülkede yaşamak nasip olmadan, dünyasını da, ahiretini de, ülkesini de, milletini de kurtaramadığı endişesiyle ölür gider…

Bilmez ki kendisine gereken güç, iman, cesaret ve kabiliyet Atatürk’ün de belirttiği gibi her Türk’ün damarlarında dolaşan asil kanda mevcuttur ve bu necip, bu asil milleti Allah asla yalnız bırakmaz…

Bizler hepimizin sahip olduğu bu hasletleri unutup, kendimize ve Allah’a olan güvenimizi yitirdiğimiz için içimizden çıkan ve aslında bizden farkı olmayan birilerinden ülkemizi, milletimizi, kendimizi kurtarmasını beklemekteyiz…

Tek kurtuluş yolumuz Türk Milletinin kendisinin farkında varmasıdır. Türk Milleti gücünün, cesaretinin, kabiliyetinin, inancının, vatan, millet, bayrak sevgisinin ve kendisini değerli kılan değerlerinin farkına vardığı an hiç kimseye muhtaç olmadığını, gerçek kahramanın kendisi olduğunu anlayacak ve kahraman beklemekle kaybettiği vakti vatanına, milletine hizmetle geçirecektir…

İşte o gün kuru hamaset yapmak yerine gerçekten iş üretecek, bütün hainlerin, dış güçlerin, bu ülkeye zarar vermek isteyenlerin ve bizleri kendi çıkarları için kullanmak isteyenlerin hepsini tarihe gömeceğiz…