Allah tarafından Hz. İbrahim’e gönderilen koç nefsimizi, zaaflarımızı kurban etmemiz gerektiğini anlattığına göre kurban bencillikten, nefsi duygulardan, şeytanın esaretinden, kula kulluktan, güce, paraya, makama, mevkie kul, köle olmaktan kurtulmanın vesilesi olmalıdır.

Kurban; bizleri dünyaya bağlayan, Allah’tan, dinden, imandan eden, hadsiz, sınırsız, sorgusuz, sualsiz bağlanıldığında kişiyi şirke sürükleyen nefsi ve şeytani zaaflardan kurtulmanın ve yüreğimizde onu kurban etmenin adıdır.

Kurban; Makam, statü, para, parti, lider, tarikat, şeyh, cemaat, hoca, evlat, ana, baba, eş ve benzeri insanı dünyaya bağlayan, kişiyi Allah’tan eden, Allah’a, vatana, millete hizmet yolunda kısıtlayan, sorumluluklarını unutturan, beynini düşünmeye, eleştirilere, doğrulara kapatan, kendisi gibi aciz insanlara, dünyevi beklentilere insanı kul eden, köleleştiren zaaflardan kurtulmanın adıdır.

Kurban; insanı insanlıktan, inançlı olmaktan çıkaran bütün duygulardan, hırslardan, beklentilerden fedakârlık ve feragat edebilmenin adıdır.

Kurbanı paylaşalım da fakir fukara et görsün, çoluk çocuk ete doysun, konu komşu et yesin niyetiyle kesiyorsak burada sorun vardır ki kurban ibadetinin amacı bu değil insanın kendini sigaya çekmesidir.

Gelin bu kurban bayramında, Allah yolunda, kendi zaaflarımızı kurban edelim ve kurbanın kanı ile birlikte içimizdeki bütün kötülüklerin, zaafların akması niyetiyle hayvan boğazlamış olmayalım, kurban kesmiş olalım.