İlköğretim ve liselerde okuyan 15 milyon öğrenci tatile çıktı.

Ağır bir program, birbirinden farklı bir düzüne ders ve kalabalık sınıflarda 10 ay çalışıp, çabalayan çocuklarımızın kimi başarılı, kimi başarısız.

İLGİLİ HABER Tatil Fotoğraflarınız: Hırsızlara Davetiye mi, Keyifli Anılar mı?

Büyük bir çoğunluğunun başarılı olduğunu bildiğimiz öğrenciler, ellerindeki takdir ve teşekkür belgelerini sallayarak sevinç ve neşe içinde evlerinin yolunu tutacaklar.

Ya başarısız öğrenciler… Bir kaç gündür demir kafesin içinde… Dişleri sökülüp, tırnakları kesilmiş aslan misali mahcup ve mahsur. “Ailemin yüzüne nasıl bakarım, çevremdekiler bana ne der?”

Anne ve babalar siz !… Çocuğunuzu okula yazdırdınız, araç ve gereçlerini zamanında temin ettiniz, güzelce giydirip, doyurdunuz, yeterli miktarda haftalığını verdiniz mi? Akşam eve geldiğinizde;  “Bu gün ne yaptınız oğlum?” ya da “Bu gün ne yaptın kızım?” diye sordunuz mu? Ara sıra okuluna kadar gidip öğretmenleriyle ve okul yönetimiyle görüşerek kursa, dershaneye, futbola, voleybola gönderip, gerekli tedbirleri zamanında aldınız mı?

Hayır, tarlada izi olmayanın, harmanda yüzü olmaz.

İyi bir gelir kaynağınız var ve evinizde huzur ve mutluluğu yakaladınız mı? Çocuğunuza güveniyor, onun duygu ve düşüncelerine itibar ediyor musunuz?  Peki, hangi haklı isteklerini dikkate aldınız? Beş çayını ikram eden kızınızı; “Bak annesi, kızımız ne kadar düşünceli” diyerek,  takdir ve teşvik ettiniz mi? Ya da kardeşiyle kendi harçlığını paylaşan oğlunuza, aslan payı kendisinde kaldığında bile “Paylaşım oranını değil!  Fakat davranışını beğendim… Aferin oğlum sizinle gurur duyuyorum,” dediniz mi?

O halde çocuğunuzun mutlaka iyi bir karnesi var demektir. Sizi kutluyorum. Ancak üzülerek söyleyelim ki, sayıları çok azda olsa bütün bu olumlu davranışlardan çok uzak. “Saldım çayıra, Mevla’m kayıra,” anlayışıyla çocuklarını okula gönderen yüzlerce veli var.

Bu çocukların başarılı olması mümkün mü?  Bizim bu çocuklardan başarı beklemeğe hakkımız var mı? Anne ve babaların zayıf not getirmesi muhtemel çocukları için aldıkları hiçbir tedbir yoksa suçu öğrencide, öğretmende ya da sistemde aramak yerine aynaya bakıp, kendilerine ben nerde hata yaptım demeleri gerekmez mi?

Çuvaldızı kendimize batırdık mı ki,  iğneyi çocuğumuza batıralım?   Hangi çocuk kırık not almak ya da hangi çocuk sınıfta kalmak için okula gider?   Anne ve babalara… Teyze ve dayılara sesleniyorum… Zayıflı bir karne; asla dünyanın sonu değildir.  Zayıfı olanda, zayıfı olmayan da bizim çocuklarımızdır. Çocuklarsa bizim en değerli varlıklarımızdır.  Onlara anlayış ve hoşgörü ile yaklaşınız. Kaybolan bir yılı telafi etmek çok kolay. Günde bir saatinizi ayırınız bakın nasıl bütün problemler çorap söküğü sökülüyor.

Gençler! hatalarınızı ve yanlışlarınızı biliyorsunuz. Anladık ki bizde hatalıyız. Gelin bu günden itibaren birbirimize daha sıkı sarılarak, ileriye bakalım. Unutmayın kötü karne dünyanın sonu değil, fakat yanlışlar daima doğruların habercisidir. Gönlünüz rahat, başınız dik, geleceğiniz aydınlık olsun.

Hepinize iyi tatiller

Mustafa Telli

See Full Bio